Stilleven met aardbeien en kersen

Het oog valt op de forse rieten mand. Die is gekanteld en opvallend helder gekleurd en gestructureerd aan de buitenkant, met stevige grepen. Maar aan de binnenkant zijn de contouren vaag, grijs en mistig. Daar binnen heerst een vage, mystieke duisternis.

Aardbeien en kersen, ooit geborgen door de veilige mand, zijn er in de lengterichting uitgerold. Plotseling treden ze voor het voetlicht. Toch heeft de mand nog niet haar hele geheim prijsgegeven. In de duistere diepte van de mand zien we nog een aantal vruchten schuilen.

Door die verrassende ontknoping en hun ligging in de lengterichting treedt de volle schoonheid van de aardbeien en kersen aan het licht. Hun volumineuze kracht, ondersteund door warme, steenrode kleuren. De kersen doen er niet voor onder, gehuld als ze zijn in paars blauwe kleuren stralen ze van binnenuit licht uit. Fraai geschilderd zijn ook hun stengels, die als hun zendertjes naar buiten steken en tasten. Op de achtergrond zijn fris groene takken in beeld, de nederige voormalige voedsters van de vruchten. Zij hebben hun werk gedaan. Al hun rijkdom ligt voor hen en de kijker uitgespreid.