Kerk van Grave

Een zowel historische als expressionistische weergave van de kerk te Grave met omringende bebouwing. In dit steegje is de geur van 1920 nog blijven hangen. Dankzij dit krachtige werk kunnen we haar opsnuiven. Tegelijkertijd is er een relatie tussen dit kunstwerk en het heden, het hier en nu.

De ruimte tussen de hoog opgaande Sint Elizabeth kerk en de oude bebouwing is smal. De kerk staat met al haar waardigheid bijna tegen de huizen aangedrukt. Beiden zoeken elkaars nabijheid. De zon krijgt zo de kans om op de oude huizen fraaie lichtbeelden te scheppen. De zon? Of de Hemelse God? Ongetwijfeld het laatste. De magistrale kerk is is het huis. of misschien het voertuig, waardoor het licht op de muren van de wereld, groots en kleurrijk aanwezig is.

Zo laat Kruysen in zijn werken Gods levend licht stralen. Het is zijn grote thema. In zijn portretten schijnt die op en door het gelaat van de eenvoudige boeren. Ook in de devote sfeer van zijn boerenhuizen en dorpsgezichten straalt zij. Vaak is het licht onmerkbaar aanwezig. Dat is in dit werk uitdrukkelijk niet het geval.

Het licht van Gods woord schijnt groots en zichtbaar op de oude gevels van de huizen in het oude, 16e eeuwse steegje. En al lijkt de sfeer in het steegje nederig, stil en devoot, de stem van het felle, gele licht klinkt er fel en luid.

Het schilderij is gemaakt in de eerste helft van de twintigste eeuw. Maar de vergelijking tussen de bestaande, realistische situatie en het schilderij -zie afbeeldingen in de Productgalerij- is niettemin belangwekkend. Die brengt het besef van eigen betekenis, van het wezen, van de kunst naderbij. De innige stemming in het steegje en Gods overvloedig, en kleurrijke Licht is er alleen dankzij Gods Hand. Maar het werk van de menselijke hand van zijn dienaar, Jan Kruysen, maakt ons voor dat expressionistische’ wezen van zijn kunst gevoelig. Inderdaad. Zo komen het wezen van de kunst en de heerlijkheid van het geloof elkaar naderbij.