Kempisch landschap met schapenhoedster
Prijs: Op aanvraag |
Schilder: Victor de Buck |
Afmetingen: 72 x 100, inclusief lijst, double, recent gerestaureerd in goede, frisse staat |
Signatuur: ongesigneerd |
Techniek: Olieverf op doek |
Beschrijving
Geen enkele twijfel dat dit werk van de Belgische schilder Victor de Buck is, ook al is het ongesigneerd. Het werk spreekt de persoonlijke taal van de gevoelige schoonheid, die hij schept. De glinsterende berken, de tedere Kempen, de donkere schapen met een witte toets op de rug, diep (‘massief’) verfgebruik, een alomvattende. ‘kosmologische’ toon, overheersend door een roze glans, de reusachtige stilte, dat alles en nog veel meer, het is ook in dit werk aanwezig, en authentiek Victor de Buck.
De horizon
Een horizon, niet door een simpele rechte lijn van links naar rechts, maar in de verte ter hoogte van de boerderijen gevormd door een schuin naar rechts lopende, wijde hoek. Zo ontstaat meer ruimte voor geborgenheid, kan het landschap naar de kijker toekomen. Aan de rechterkant ‘duiken’ de wolken onder de horizonlijn, aan de linkerkant ‘liggen’ en cirkelen ze er vlak boven. De lage wolken en de uitgestrekte vlakte zorgen voor indringende tijdloosheid, gebufferd door twee frontale, reusachtige berken. Hun fenomenale bladerdak is de tweede concurrerende ‘hemel’ in dit werk, dat is de hemel van de mens, geplaatst en nog genoodzaakt om te leven in het concrete hier en nu.
De schapenhoedster
Zo verschijnt dan in beeld, schuilend onder de trotse bomen, een wonderlijke schapenhoedster, gekleed in Brabantse dracht. Blauwe jurk, zwart vest met muts. Ze staat met haar armen naar achter, en richt zich niet naar de schapen, maar -van hen afzijdig- naar de toekomstige kijker van dit werk. Evengoed aangetrokken door de schoonheid van het zichtbare, zoekt zij zo verbinding met de onbekende bewonderaar van buiten Dit is een mysterieus motief, dat vaker terugkeert in het werk van Victor de Buck. In een ander werk (in de collectie) zien we, in dezelfde geest, passanten die bewonderend naar de heide kijken, ook al is die op het doek niet afgebeeld.
De heide
In dit werk is de heide uitdrukkelijk aanwezig. En toch, ook de schapenhoedster kijkt ‘naar gene zijde’. Zij is niet aan het werk en gericht op haar schapen (de rol die we van haar verwachten), maar stil, beschouwend en ‘ziet’ naar de ongeziene, afwezige toeschouwer buiten het kunstwerk. Zij kijkt ons aan in de ogen over tijd en ruimte heen. Een mystieke ontmoeting, met veel kracht mogelijk gemaakt door Victor de Bucks beeldende landschapskunst. De houding van de vrouw is dus geen pose. Zij dient niet als fraai ‘model’ voor Victor de Buck. Nee, zijn visie reikt veel en veel verder dan dat. De schapenhoedster is wonderlijk medium, of ‘heilig’ tussenpersoon. Zij geeft zo een liefdevolle uitnodiging tot bewondering en verwondering, bestemd voor een, haar voorgoed in tijd en ruimte verborgen, kijker.
Biografie
Victor Maria Charles Joseph de Buck (Brugge, 14 augustus 1855 – Sint-Niklaas, 24 augustus 1916) was een Belgisch kunstschilder die het leven op het platteland tot onderwerp had. Hij ontdekte op doorreis van Antwerpen naar Eindhoven het toen nog schilderachtige plaatsje Bladel en hij raadde zijn vriend Joseph Gindra aan om daar en in de omgeving van de Brabantse Kempen te gaan schilderen.
Met fijnzinnig penseel schilderde Victor de Buck Kempische landschappen, dorpsgezichten en kerken. Tijdens zijn Brabantse periode maakte hij (met enige waarschijnlijkheid) ook kennis met het werk van tijdgenoot Vincent van Gogh, die toen in Nuenen verbleef.
Later ging De Buck terug om een aantal plattelandstaferelen te fotograferen. Hierop vestigde Gindra zich met zijn gezin in 1887 te Bladel, in het Gindrahuis.