Beschrijving
Dit werk mag gerust als een hoogtepunt gezien worden in Gindra’s kunst van het stilleven. Door de warme kleuren van het fruit schijnt het licht, het zichtbare licht, maar ook het onzichtbare licht. De van nature kwetsbare vruchten lichten door hun diepe blauw en paarse kleuren op uit de onvermoede duisternis of diepte, die in hun aanwezig blijkt te zijn. Het kleuren narratief van dit werk is indrukwekkend.
Bijzonder is ook de compositie en de kwaliteit die Gindra eraan geeft. Het fruit komt ons tegemoet vanuit, en blijft deels ondergedompeld in, de atmosfeer van een fraaie groene achtergrond. Dat is de kleur van hun boom en blad, hun moederkleur. Hun vertrouwde omgeving ook. Verder plaatst Gindra het fruit -in al haar luister met zachte overgangen en naargelang hun rijpheid- fraai naast de geborgenheid van de tak. De kleine blaadjes ervan zijn als vleugeltjes, ja als engeltjes, die zich in de buurt van de vruchten ophouden. Het fragiele evenwicht tussen tak en vrucht is weliswaar zojuist verbroken, maar de intense band tussen beiden is in dit werk nog voelbaar aanwezig. Dit is heel geleidelijk gegaan. Er is nog houvast, maar toch mogen de vruchten uit zichzelf in het zachte licht glanzen.
Jozef Gindra werd geboren in 1862 in Jemeppe sur Meuse, vlakbij Luik. Hij overleed in 1938 in Bladel. Hij was dus een tijdgenoot van Vincent van Gogh. Zijn opleiding begon hij in 1897 te Elsene. Kort daarna werd hij toegelaten aan de Academie van Brussel, onder leiding van Jean Portaels. Gindra was goed bevriend met kunstschilder Victor de Buck. Die had op doorreis tussen Antwerpen en Eindhoven het kleine plaatsje Bladel ontdekt, gelegen in de Brabantse Kempen vlak over de Nederlandse grens. De Buck ging erheen om te fotograferen. Gindra was zo geïntrigeerd door het schilderachtige plaatsje dat hij er in omstreeks 1890 met zijn gezin ging wonen. Daar schilderde hij voornamelijk het boerenleven, geïnspireerd door Vincent van Gogh. Verder maakte hij ook enkele fraaie bloemstillevens.
