Hutten

Meer info

Prijs: Op aanvraag

Schilder: Peter van den Braken

Afmetingen: 99 x 98 inclusief lijst, werk is in zeer goede staat

Signatuur: linksonder, gedateerd 1926

Techniek: Pastel

Beschrijving

De hut is het begin en de oervorm van de woning. Vincent Van Gogh speekt in zijn dagboeken over boerderijen als hutten of ‘mensennesten’. Vanuit dat idee verschijnen ze in zijn Brabantse werken. Erfgenaam Jan Kruysen op zijn beurt verheft zijn boerderijen vaak tot kleine tempels, die zich met piramidevormige daken tot de Hemel richten. In zijn dorpsgezichten bijvoorbeeld verschijnen ze in volgorde van hun hemelse rang.

In dit vroege en bijzondere pastel in fors formaat drijft zijn leerling Peter van den Braken de boerenreligie van Kruysen op de spits. Hij was van jongs af aan en levenslang evangelist van hutten, schuren, krochten, oppers, e.d. Al die bouwsels zag hij als even zovele gewaden van de arme boeren.

Het boerenevangelie is duidelijk. Peter van den Braken laat net als Kruysen de aarde door de boerderij in de hemel overgaan zuiver met het doel om de boeren, liever, de armen van geest, te verheffen. Vandaar dat hij er in dit werk, net als bij de kerken, een vreemde kerktorenachtig piek op plaatst. Verder is haar dak een tempelachtig gewelf, terwijl de hemelse stralen die op haar inwerken vloeiend in haar spanten overgaan.

De boerenhut als tempel van de armen. De weg er pal naast voert haar naar de lichtende hemel. In weinig andere werken zal zijn credo dankzij zijn Brabants expressionisme zo herkenbaar zijn als in dit fraaie werk.

Biografie

Peter van den Braken werd geboren in 1896 in Eindhoven als zoon van Poulus Catharina (Pauw) van den Braken (1868-1963) en Maria Elisabeth Cecilia van Bakel (1894-1980). Hij was de jeugdvriend van Antoon Coolen, die ook landelijk vooral werd als streekromanschrijver van het Brabantse leven. Van den Braken was een bewonderaar van Vincent van Gogh. In het schildersdorp Heeze was de schilder Jan Kruysen zijn leermeester en had contact met zijn zoon Antoon Kruysen.

Van den Braken woonde op vele plaatsen en reide veel. Hij liep vroeg van huis weg. En reeds op twaalfjarige leeftijd besloot hij Brabant te verlaten om met zijn schildersbenodigdheden de wereld rond te trekken. Maar zijn hart en ziel was en bleef Brabant.

Zo werkte hij in zijn jonge jaren onder andere in Brussel, Maastricht, Nijmegen, Amsterdam, Kortenhoef, Parijs, Londen en Rome. Vroeg in zijn leven werkte hij ook in Zwitserland, Frankrijk en Portugal. Later enige tijd in Finland, Noorwegen, Noord-Amerika. in Canada (Montreal en Toronto), Palm Beach in Florida en in Mexico City.

Hij maakte vooral landschappen en stillevens, waarbij hij uitging van zijn geheugen en van schetsen. Maar eerst en vooral was en bleef hij, in het spoor van Jan Kruijsen en diens zoon Antoon, toch bij uitstek de schilder van het fraaie Brabantse landschap met haar typische boerderijen.