Vrouw bij het venster

Originele houtsnede, gemaakt door Gustave de Smet voor het blad Wendingen. De houtsnede bevat een aantal vitale expressionistische elementen. Dat zijn primaire levenskrachten zoals de kerk, het dorp, de boerderij, de akker, en de zon. Die beelden keren terug in het raamwerk of venster met een liefdevolle vrouw op een stoel. Voor haar staan bloemen op een tafel. In compositie zijn de vlakken op haar kleed fors groter dan die van de levenskrachten achter haar. Zo kan het idee ontstaan van de zachte, bloemrijke vrouw als drager van die vitale elementen van geloof, geest, zon, aarde en arbeid. Door de vrouw als middelpunt van een  venster roept deze houtsnede verder het beeld op van een scheiding en eenheid tussen buitenwereld en binnenwereld, die om haar zachtmoedige aanwezigheid draait.

In het expressionisme is de houtsnede een even belangrijk uitdrukkingsmiddel als de schilder- en beeldhouwkunst. De techniek dwingt de kunstenaar tot een krachtige tekening zonder gevoelige nuanceringen, tot essentiële contrasten zonder kleurschakeringen. Gustave de Smet gaf net als een aantal andere kunstenaars, zoals Jozef Cantré (1890-1957) en Frits van den Berghe (1883-1939) de voorkeur aan linoleum, een materiaal dat zich gemakkelijker laat bewerken. In zijn vormgeving sluiten hij sterk aan bij het Duits expressionisme.

Gustav Franciscus (Gust) De Smet (1877 – 1943) was een Vlaams kunstschilder, hij signeerde zijn werken vaak met Gustav De Smet – Met Constant Permeke en Frits Van den Berghe behoort hij tot de grote drie van het Vlaamse Expressionisme – Samen vormden zij, voor en na de Eerste Wereldoorlog, de tweede kunstenaarsgroep van de Latemse Scholen, aan de Leie te Sint-Martens-Latem – Gustav De Smet was in deze groep, wel de kunstenaar die het langst onder kubistische invloed werkte