Stilleven met fruit

In de herfst van zijn leven, toen het reizen en buiten werken hem fysiek te zwaar werd, richtte Groenewegen zich op onderwerpen dichter bij huis. Uit die periode zijn onder meer bekend portretten, spelende kinderen en stillevens. Dit werk is daar één van. Het stilleven is in zijn tweede levensfase een fraai model voor introverte verdieping en verfijning van het scheppende kunnen van de schilder. Het is voor hem een tweede thuis geworden.

Groenewegen dringt in dit werk trouwens niet alleen door in de vormen en kleuren van het fruit, maar ook in directe omgeving ervan. Dat is te zien aan de stoere bruine tafel, de tedere schaal en de intens zachtheid van het fluwelen tafelkleed. Dat fraai diep groene tafelkleed spreidt zich in dit werk -net als de schaal- uit als drager en klankbord van expressie van de tederheid en weelde van het haar welgezinde fruit. Maar ook het kleed staat niet op zichzelf. Het komt door de eenheid van kleuren eveneens uit de diepte van de achtergrond naar voren. Het fruit rust op beiden en  spreekt door dat grote klankbord een verhaal van stilte en tijdloosheid.

Kortom, een ‘stilleven’ dat in al haar onderdelen de schoonheid en waardigheid van het fruit over de grenzen van het zichtbare heen tilt.

Groenewegen studeerde aan de Academie voor Beeldende kunsten te Rotterdam. Daar bleef hij vervolgens wonen en werken tot 1898. Vervolgens ging hij naar  Den Haag en van 1923 tot 1963 woonde en werkte hij in het Noord Brabantse Budel.

Groenewegen is geldt als een van de laatste exponenten van de Haagse School. Vooral zijn vroege werken getuigen daarvan. Hij maakte werk in olieverf, maar bereikte een hoogtepunt in zijn technisch en stilistisch hoogstaande aquarellen. Hij is zowel in zijn aquarellen, olieverven als tekeningen een meester in het schilderen van koeien. Maar verder maakte hij ook karaktervolle portretten, stillevens, interieurs met boerenfiguren, stads-, en riviergezichten. Veel van zijn werk werden tijdens zijn leven geëxporteerd naar Engeland, Schotland, Canada en de VS. Een groot aantal van deze werken hebben, via veilingen, de weg weer terug naar Nederland gevonden. In Budel staat nog steeds het huis dat hij zelf heeft laten bouwen en is een straat naar hem vernoemd.