Drie vriendinnen

Een buitenbeentje in de collectie. Een markttafereel uit de jaren ’50 met drie galante vriendinnen. Of zijn het drie zussen, waaronder één tweeling? (De linker en rechter vrouw zijn als twee druppels) Wie zal het zeggen.

Jonge stralende vrouwen, niet in klederdracht, maar volgens de laatste mode van toen in mantelpak, met een zomerse jurk en blouse en in gala kleding. Drie vrouwen als de drie gratiën in één beeld gevangen, het is een klassiek motief in de beeldende kunst. Zo van de Olympus neergedaald om tijdens de zomerse markt met hun sierlijke pose en charme alle aandacht voor zich op te eisen.

De vrouw aan de rechterzijde, gelijk een mannequin, met slanke en bevallige lijnen. De curven van haar figuur zijn gracieus en adembenemend. De stofuitdrukking van de jurk is gaaf, net als de waaier van plooien in lange rechte lijnen. Maas combineert charme met eenvoud in twee kleuren, zwart en grijs. Uitdagend en majestueus. Van boven gekomen, lijkt ze verwonderd waarom de wereld om haar heen zo volledig anders is dan zij zelf. Zij is de belofte van de nieuwe tijd, die veel aandacht trekt en geeft, dus lef heeft. Van de plompe bloemenkooplui aan de overzijde onder de luifel mag ze nochtans op weinig begrip rekenen, die staren afstandelijk naar de wonderlijke voorstelling tegenover hen. En dan is er de botsing van de drie gratiën met de wereld van de boerin in Brabantse klederdracht, nog net in beeld aan de linkerzijde. Een lieftallig jong meisje bij het bloemenstalletje, gehuld in fraai roze, en evenals de vrouwen kind van de nieuwe tijd, biedt enig tegenwicht.

Al bij al een wervelende confrontatie tussen, en demonstratie van, schoonheid en alledaagsheid met drie modieuze vrouwen als fascinerende blikvangers.