Stilleven met begonia’s
| Prijs: Verkocht |
| Schilder: Henriëtte Pessers |
| Afmetingen: 84 x 68, inclusief lijst, redelijke tot goede staat (craquelé) |
| Signatuur: rechtsonder, en gedateerd op spieraam 22 mei 1925 |
| Techniek: Olieverf op doek |
Beschrijving
De compositie is voor kunstenaars het voertuig om de rust en dynamiek van het gekozen onderwerp te kunnen tonen. Creativiteit schept eenheid uit tegenstellingen. Precies zoals de noordpool en zuidpool het aardse krachtenveld uitmaken. Heel duidelijk wordt dat op dit doek, dat stamt uit de jaren ’20. Op de achtergrond spelen de ideeën mee van ‘de nieuwe zakelijkheid’ en ‘het magisch realisme’. Pessers maakt er artistiek gebruik van. Vormen, relaties en kleuren zijn realistisch, strak, helder en zuiver. De bloemen, het grote onderwerp van de dit werk, worden door die methode gefixeerd: magisch en onaantastbaar. Een groot contrast dus met bijvoorbeeld de 17e eeuwse stillevens. Die wekken de illusie op van levende echtheid, gevolgd door de bijna onweerstaanbare neiging de bloemen op het doek aan te raken.
Zo zien we een strakke rechthoekige tafel, maar ook de subtiele confrontatie met de draaiende ronde vormen van de stralend witte schotel en bloempotten. Die wit blauwe schotel is een vaker beproefd motief, en keert terug in andere stillevens met bloemen ut die tijd. Verder zien we de drie dimensionale tafel botsen tegen de strakke, één dimensionale achtergrond zonder contour. Diepte ook door licht en donker. Duisternis in het hart van het doek. Dat is zwart dat juist in dat midden contrasteert met de witte achtergrond, die lichter is naar dat centrum toe. En dan de groene driehoekige bladeren, die als vleugels de felle bloemen opstuwen, lichter en zwevend maken. De bloemblaadjes met hun felle gele en rode kleuren doen aan dit spel mee. Ze lijken op hun beurt als fonkelende propellers om de krachtige bloemknoppen te draaien.
Henriette Pessers verstaat als geen ander de kunst van de compositie met bloemen. Die spreken door zuivere, magische schoonheid. Het doek biedt toegang tot, en is de weg naar, hun mystieke kracht (Mat. 6:28). Er is geen ruimte voor twijfel: de moedige schilderes deelt met de kijker haar, door liefde geschoolde, indringende vertrouwdheid en verbondenheid met bloemen.
Biografie
Henriëtte Pessers (1899 – 1986) was de dochter van een bemiddelde textielfabrikant. Zij behoefde voor haar levensonderhoud niet te schilderen en te exposeren. Haar opleiding volgde zij aan de R.K.-Ieergangen in Tilburg bij de schilder Albert Verschuuren, een leerling van P.J.H. Cuijpers en Antoon Derkinderen. Bij hem leerde ze de eerste beginselen van het vak. Na Tilburg werkte zij korte tijd bij de uit Antwerpen afkomstige schilder Gerard Jacobs in Vlissingen, bij wie zij zich oefende in landschappen en zeegezichten, in een heldere, post-impressionistische trant. Op 25-jarige leeftijd trok Henriëtte Pessers naar Brussel. Toen ongebruikelijk voor een jonge vrouw. Zij zou er tot 1939 blijven. Ze kreeg, op grond van getoond werk, toegang tot de kunstacademie.
Na haar academietijd werkte zij veel in haar atelier. Haar eerste atelier bevond zich in de Brusselse binnenstad en was sober, zoals ook haar schilderijen. Later vond zij een ruimere en lichtere behuizing aan de rand van de stad in Schaarbeek. Naar eigen zeggen, is de sfeer van beide ruimten sterk bepalend geweest voor het karakter van de schilderijen die er ontstonden. In Brussel onderging zij de invloed van het Vlaams Expressionisme en de school van Sint Martens Latem. Hier speelden kunstenaars als Constant Permeke, Valerius de Sadeleer, Gustave de Smet etc. voor haar een belangrijke rol.
In 1939 keerde zij terug naar Nederland, trouwde en vestigde zich in Heeze. Daar zette ze haar artistieke loopbaan verder.