Landschap met Vlaamse boerderijen

De lucht is krijtachtig en in grote opgaande banen geschilderd. Dat schept tevens ruimte voor het beeld van een hoog oprijzend gebergte. Aan de rechterzijde van de hemel schildert Pessers een tussenlaag met grijsblauw, te zien als een geleidelijke voortzetting achter de boerderijen van het lichtgevend groene weidelandschap. Die strook is een panorama tussen aarde, lucht en hemel, zoals we dat van de grote Vlaamse primitieven kennen. Als de toeschouwer een blik waagt over de rand van de centrale boerderij, dan kan hij of zij al vast iets van zijn bestemming bereiken want hemel opwaarts meegenomen worden in een grote, tijdloze einder.

Speciaal voor de grootse centraal opgestelde, mysterieuze boerderij spaart Pessers in het weidelandschap een apart veld uit in de vorm van een driehoek. Dat schept ruimte voor de boerderijen, opgesteld aan weerszijde van de centrale boerderij. Die is de Koning, of beter de Heilige, van dit kleine hof. Strak afgemeten en gehuld in een witte, lichtgevende rechthoek met een mysterieuze deur, waaruit tot de toeschouwer de stem van de stilte roept.

Het mysterie van het leven voor de liefde is de poëtische sleutel tot dit werk. De heilige, smetteloos witte boerderij bewaart dat mysterie als een soort tabernakel en de geheimzinnige deur en de twee bomen aan beide zijkanten bewaken het. Mysterieus zijn ook de kleinere boerderijen, poëtisch verscholen achter, of juist onthuld, door fijn geboomte.

Henriëtte Pessers (1899 – 1986) was de dochter van een bemiddelde textielfabrikant. Zij behoefde voor haar levensonderhoud niet te schilderen en te exposeren. Haar opleiding volgde zij aan de R.K.-Ieergangen in Tilburg bij de schilder Albert Verschuuren, een leerling van P.J.H. Cuijpers en Antoon Derkinderen. Bij hem leerde ze de eerste beginselen van het vak. Na Tilburg werkte zij korte tijd bij de uit Antwerpen afkomstige schilder Gerard Jacobs in Vlissingen, bij wie zij zich oefende in landschappen en zeegezichten, in een heldere, post-impressionistische trant. Op 25-jarige leeftijd trok Henriëtte Pessers naar Brussel. Toen ongebruikelijk voor een jonge vrouw. Zij zou er tot 1939 blijven. Ze kreeg, op grond van getoond werk, toegang tot de kunstacademie.

Na haar academietijd werkte zij veel in haar atelier. Haar eerste atelier bevond zich in de Brusselse binnenstad en was sober, zoals ook haar schilderijen. Later vond zij een ruimere en lichtere behuizing aan de rand van de stad in Schaarbeek. Naar eigen zeggen, is de sfeer van beide ruimten sterk bepalend geweest voor het karakter van de schilderijen die er ontstonden. In Brussel onderging zij de invloed van het Vlaams Expressionisme en de school van Sint Martens Latem. Hier speelden kunstenaars als Constant Permeke, Valerius de Sadeleer, Gustave de Smet etc. voor haar een belangrijke rol.

In 1939 keerde zij terug naar Nederland, trouwde en vestigde zich in Heeze. Daar zette ze haar artistieke loopbaan verder.