Amsterdams grachtengezicht
| Prijs: Op aanvraag |
| Schilder: Peter van den Braken |
| Afmetingen: 88 x 72, inclusief lijst, werk is in uitstekende staat |
| Signatuur: linksonder |
| Techniek: Olieverf op doek |
Beschrijving
Een werk in tonalistische stijl van Peter van den Braken. Dit werk maakt deel uit van een kleine serie Amsterdamse stadsgezichten, gemaakt rond 1920. Het tonalisme van Peter van den Braken is verfijnd. Vele kleuren schitteren in een overheersend donker gewaad. Hij verwerkt wit rood, geel, paars, en vele andere kleuren in de terughoudende, donkere tinten van het doek. Van den Braken bereikt dat door vermenging en nevenschikking. Precies daardoor verkrijgen de Amsterdamse gebouwen, de gracht en de wal hun schilderachtig winters effect. Bijvoorbeeld het dunne ijs op de gracht. Dat is fraai opgebouwd vanuit de onderlagen van de bodem en het water en maakt het effect van de gebruikte methode zichtbaar.
Biografie
Peter van den Braken werd geboren in 1896 in Eindhoven als zoon van Poulus Catharina (Pauw) van den Braken (1868-1963) en Maria Elisabeth Cecilia van Bakel (1894-1980). Hij was de jeugdvriend van Antoon Coolen, die ook landelijk vooral werd als streekromanschrijver van het Brabantse leven. Van den Braken was een bewonderaar van Vincent van Gogh. In het schildersdorp Heeze was de schilder Jan Kruysen zijn leermeester en had contact met zijn zoon Antoon Kruysen.
Van den Braken heeft op vele plaatsen gewoond en hij heeft ook veel gereisd. Reeds op twaalfjarige leeftijd besloot hij Brabant te verlaten om met zijn schildersbenodigdheden de wereld rond te trekken.
Zo werkte hij in zijn jonge jaren onder andere in Brussel, Maastricht, Nijmegen, Amsterdam, Kortenhoef, Parijs, Londen en Rome. Vroeg in zijn leven werkte hij ook in Zwitserland, Frankrijk en Portugal. Later enige tijd in Finland, Noorwegen, Noord-Amerika. in Canada (Montreal en Toronto), Palm Beach in Florida en in Mexico City.
Hij maakte vooral landschappen en stillevens, waarbij hij uitging van zijn geheugen en van schetsen. Maar eerst en vooral was en bleef hij, in het spoor van Jan Kruijsen en diens zoon Antoon, toch bij uitstek de schilder van het fraaie Brabantse landschap met haar typische boerderijen.