Dorpsgezicht
| Prijs: Op aanvraag |
| Schilder: Cor Noltee |
| Afmetingen: 53 x 45, inclusief lijst. Werk is in goede staat |
| Signatuur: rechtsonder |
| Techniek: Olieverf op doek |
Beschrijving
De schoonheid en zachtheid van dit dorpsgezicht van Noltee roept de vraag op: wat is de sleutel tot dit fascinerende kunstwerk?
Het grotere thema van dit werk is -denk ik- de worsteling in het bestaan tussen het besef van, en de overgave aan, het tijdelijke (of de eindigheid) en het onmiskenbare gevoel van eeuwigheid. Beide gevoelens zijn onderdeel van ieders leven. Beiden strijden daarin om voorrang. Noltee geeft in zijn ‘religieuze’ kunst geheimzinnig uitdrukking aan die strijd. Zijn expressionistische benadering stelt hem in staat de die strijd door de schoonheid van de liefde ‘op te lossen’, te verheffen.
De tijdelijkheid van het bestaan schildert Noltee in het beeld van een lichtgevende dorpsweg. Het is de weg van het leven dat door en door tijdelijk is. De weg die allen onvermijdelijk moeten gaan, de dorpsweg als levensstroom. Toch is dit niet het hele verhaal. Want de weg is meer dan alleen een doorgang naar het einde, ze verschijnt ook in het beeld van blijvende, tijdloze schoonheid. We zien haar glorieus oplichten in stralende kleuren: liefdevol mokka en licht blauw. Fascinerend in dat perspectief is haar uitloper, dat is de bocht en het verdwijnpunt aan de linkerkant.
De boerderijen volgen de dorpsweg naar het onzichtbare. Ze geven de mens een tijdelijke pleisterplaats, maar zijn in hun bevallige vormen en natuurlijke kleuren eveneens een bron van tijdloze schoonheid. De menselijke figuur in blauwe kiel en zijn arbeid treft datzelfde lot. Hoe klein zijn postuur ook is, we zien hem dankzij de kunst van Noltee ook in het schone licht van de grotere bestemming van de liefde.
De kunstenaar houdt ons in dit werk een spiegel voor: ons tijdelijk leven op weg naar iets groters, iets hogers. De boer, de weg, de boerderijen vormen de voorafschaduwing daarvan. Of met het woord van Jan Kruysen: “een leven om te sterven”.
Noltee is vanuit Holland naar hier komen aanwaaien. Zijn werk dringt door in de stille geheimen van de schoonheid van het Brabantse land. Een dorpsgezicht met een glimp van het gezicht van God.
Biografie
Bernardus Cornelis Noltee (‘Cor’) werd op 25 mei 1903 in Den Haag geboren en overleed te Dordrecht op 2 januari 1967. Hij woonde en werkte in Den Haag, Parijs en Brugge. Hij stond bekend om zijn impressionistische ‘Haagse’ stijl.
Relaties in Brabant verschaften Noltee van juli tot eind 1933 onderdak in een huisje in Mierlo bij Eindhoven. Een belangrijke Brabantse connectie was sigarenfabrikant, kunstliefhebber en oprichter van het Van Abbe Museum in Eindhoven, Henri van Abbe (1880-1940). In diezelfde periode leerde hij de bekende schilder en arts Henri Wiegersma (1891-1969) uit Deurne (NB) kennen. Diens huis De Wieger was een belangrijke ontmoetingsplaats van kunstenaars. Eind 1933 keerde hij terug naar Den Haag.
Zijn verhuizing naar Brabant in de jaren 30 markeerde, onder invloed van de aldaar werkzame schilders, een overgang naar een meer expressionistische stijl. Hij maakte in Brabant landschappen, dorpsgezichten, maar ook interieurs en stillevens.